Terapia grupowa dla osób współuzależnionych – RUSZAJĄ ZAPISY!

Jeżeli…

…rozpoznajesz u siebie cechy współuzależnienia…

…jesteś w relacji z osobą uzależnioną…

…jesteś rodzicem dziecka, które jest uzależnione od internetu, smartfona czy social mediów…

Warto umówić się na konsultację, która pokaże jak najlepiej pomóc uporządkować obecną sytuację!

Czym jest Współuzależnienie?

Syndrom współuzależnienia najłatwiej można zauważyć w przypadku żon alkoholików, ale w istocie dotyczy każdej osoby, która pozostaje w bliskiej relacji z osobą uzależnioną. Uzależnienie może dotyczyć substancji psychoaktywnych innych niż alkohol (np. narkotyki, nikotyna), czy zachowań behawioralnych takich jak hazard, zaburzenia jedzenia lub seksoholizm.

Badania pokazują, iż osoba, która wchodzi w bliską relację z osobą uzależnioną często sama boryka się z trudnościami w przeżywaniu emocji i realizowaniu potrzeby bliskości. Wybieranie na partnera osobę uzależnioną wynika z zaniżonego poczucia własnej wartości („nie zasługuję na nikogo lepszego”), braku umiejętności wyznaczania granic w relacjach, szukania skrajnych i silnych emocji w interakcji z bliską osobą. Często osoby współuzależnione doświadczały w dzieciństwie nadużyć i zaniedbań, które spowodowały silny lęk przed bliskością. Na bazie tych trudnych doświadczeń osoba współuzależniona w nieświadomy sposób wybiera sobie na partnera życiowego kogoś, kto wpisuje się w jej pierwotne schematy.

Najważniejsze Cechy Osoby Współuzależnionej:

• usprawiedliwianie własnej bierności sytuacją uzależnienia bliskiej osoby,

• brak zaufania do siebie, zaniżanie własnej wartości,

• brak umiejętności stawiania granic, uległość, pasywność, brak asertywności,

• niechęć do podejmowania aktywności związanej z własnym rozwojem,

• skrajne reakcje emocjonalne lub obsesje,

• tendencje do użalania się nad sobą (poczucie bycia ofiarą),

• powracanie do trudnych wydarzeń, rozpamiętywanie, analizowanie (natręctwo myśli),

• brak umiejętności zaspokajania swoich dorosłych potrzeb, poczucie beznadziei, bezradności, 

• brak umiejętności podejmowania decyzji pomimo świadomości dotyczącej zaistniałej sytuacji.

Psychoterapia Współuzależnień

Na podstawie wyżej wymienionych cech można powiedzieć, że terapia dla osób współuzależnionych nie jest krótkim i łatwym procesem. Trzeba wziąć pod uwagę fakt, że osoba współuzależniona doświadcza jednocześnie trudnych sytuacji ze sobą i z najbliższą osobą. Te dwa obszary mają na siebie silny wpływ i warto je rozumieć w sposób całościowy. Terapia osób współuzależnionych często rozpoczyna się od interwencji dotyczącej konkretnej sytuacji, zwłaszcza gdy uzależnienie partnera przybiera na sile i dochodzi do kolejnych nawrotów. Z czasem okazuje się, że uzależnienie to problem, który dotyka nie tylko osobę uzależnioną, ale także pozostałych członków rodziny, którzy wyuczyli się funkcjonowania według rytmu uruchamiania się w nałogowych zachowaniach jednego z domowników. Syndrom współuzależnienia jest podobny do syndromu DDA pod tym względem, iż uzależnienie można traktować jako objaw, a często pod tym problemem znajdują się trudności dotyczące osobowości osoby współuzależnionej.

Jak Wygląda Terapia dla Osób Współuzależnionych

Terapia polega na połączeniu spotkań indywidualnych raz w miesiącu z terapią grupową prowadzoną przez terapeutę uzależnień, który pokazuje systemy działania osoby uzależnionej i sposoby interwencji. W formie indywidualnej jest to terapia krótkoterminowa, na spotkania w terapeutycznej grupie wsparcia można uczęszczać przez dłuższy czas. Biorąc pod uwagę złożoność problematyki współuzależnień, często po przebyciu terapii osoby decydują się na pogłębioną terapię dotyczącą pracy nad zmianą/leczeniem własnych zaburzeń osobowości.

Osoby, które przeszły kwalifikację początkową mogą skorzystać z terapii grupowej, w której można doświadczyć poczucia akceptacji, więzi i zrozumienia. W skład grupy wchodzi terapeuta oraz maksymalnie do 10 uczestników grupy. Sesje mają z góry określony limit czasu trwania (2 godziny) i stałą liczbę spotkań (21). Pierwsze zajęcia odbędą się w lutym 2020, ostatnie w czerwcu przed wakacjami. Grupa terapeutyczna pozwala przezwyciężyć poczucie osamotnienia i bezsilności wynikające z nieprawdziwego przekonania, że ze swoim problemem osoba współuzależniona jest sama.

Spotkania terapii grupowej odbywają się raz w tygodniu. Dodatkowo pacjent ma możliwość pracy pogłębionej na osobnej sesji indywidualnej z terapeutą prowadzącym (częstotliwość według potrzeb).

Propozycja terminów grupy dla osób współuzależnionych przy minimalnej ilości chętnych 8 osób i maksymalnej 10 osób.

Warszawa:

• poniedziałek godz. 10:30-12:30

lub

• sobota 12:30-14:30

Chotomów:

• Piątek 15:30 – 17:30

Szczegółowy program dla osób zakwalifikowanych:

1. Uzyskanie orientacji w swojej sytuacji życiowej, która obejmuje podstawowe zagadnienia z zakresu rozpoznawania i leczenia uzależnień.

   Osoba współuzależniona ma możliwość „obejrzenia” tego, co się dzieje w obecnej sytuacji w związku z osoba uzależnioną, rozpoznając jaki rodzaj destrukcji wnosi taka osoba, jak się do tego przystosowała i jakie są jej reakcje na to. Wtedy, gdy uzyska wstępną orientację w swojej sytuacji życiowej, da sobie prawo do tego, że może wprowadzać zmiany w związku, w rodzinie na lepsze, oswoi nieco swoje emocje. Wychodzi ze zmianą myślenia o przyszłości, kwestionując irracjonalną nadzieję, że „on się zmieni i będzie cudownie” i zaczyna myśleć, że niezależnie od tego, co on zrobi to „ja mogę lepiej się czuć”.

2. Rozpoznawanie swojego współuzależnienia i praca nad samym współuzależnieniem poprzez zmianę postępowania.

   Na tym etapie osoba współuzależniona powoli nabiera dystansu do swojej sytuacji, a sprzyja temu celowi szczegółowa autodiagnoza relacji z partnerem i destrukcyjnych schematów. Tutaj też zaczyna się praca nad przywracaniem nadziei, że może się lepiej czuć, a jej życie może układać się lepiej, nawet kiedy partner będzie pił i nic w jego życiu specjalnie się nie zmieni. Istotny cel tego etapu wyraża się w uzyskaniu wsparcia i przyzwoleniu sobie na ekspresję emocji (na pewnym poziomie), szczególnie jeśli chodzi o takie uczucia jak wstyd, poczucia winy i krzywdy, lęk , złość.

3. Poznanie siebie jako indywidualnej osoby.

   Etap ten dotyczy zmiany przekonań osoby współuzależnionej, jako osoby, która jest bezradna wobec problemu uzależnienia partnera. Terapia pomaga uświadomić, że dotychczasowe sposoby radzenia sobie z tym problemem były nieskuteczne i hamowały rozwój osobisty godząc w godność osoby współuzależnionej. Oddziaływanie terapeutyczne pomaga odkryć na nowo jakie osoba współuzależniona ma osobiste potrzeby i jak powinna je realizować.

4. Praca nad osobistymi problemami emocjonalnymi.

   Problemy emocjonalne bardzo często są konsekwencja współuzależnienia, których źródłem jest poczucie krzywdy, winy, wstydu, lęku i złości. Wsparcie terapeutyczne ukierunkowane jest na rozpoznanie własnych stanów emocjonalnych aby mieć świadomość źródła swego zachowania. Spotkania terapeutyczne realizowane są pod kontem radzenia sobie z negatywnymi uczuciami poprzez nabycie umiejętności asertywnego okazywania uczuć w relacji z otoczeniem społecznym, w szczególności w sytuacjach kryzysowych.

Prowadzący:

mgr Radosław Helwich – certyfikowany terapeuta uzależnień i współuzależnień o bogatym doświadczeniu we współpracy z osobami DDA, DDD, czy osób współuzależnionych. Więcej możesz przeczytać TUTAJ.

1 konsultacja u terapeuty kwalifikująca do grupy jest BEZPŁATNA!