Leczenie depresji

Leczenie depresji wprowadzenie

Depresja, wbrew obiegowym opiniom, nie jest ani defektem charakteru, ani silnej woli, nie jest fanaberią czy lenistwem. Nie jest też przejściowym ‘załamaniem nerwowym’. Depresja jest to choroba, która bagatelizowana albo nieodpowiednio leczona może być chorobą śmiertelną. Jej główne objawy to obniżenie nastroju, niepokój, lęk, utrata zainteresowań, anhedonia, mniejsza energia, szybsze męczenie się, obniżona samoocena i wiara w siebie, poczucie winy, osłabienie koncentracji uwagi i pamięci, pesymizm, zaburzenia snu, apetytu, spadek libido… Wystarczy występowanie czterech-pięciu z wymienionych objawów, aby postawić hipotezę o wystąpieniu depresji. Dość często zdarza się, że pacjent czuje się i funkcjonuje źle ale nie ma obniżonego nastroju, nie jest smutny. Brak smutku nie wyklucza depresji – zamiast niego mogą pojawić się problemy z pamięcią, przewlekłe bóle, bezsenność, nadmierna senność, nadmierny apetyt. Depresja potrafi przywdziać wiele masek. Wiele osób ma trudność w odróżnieniu zwykłego smutku od depresji. Pamiętajmy, że smutek jest podstawową i naturalną emocją dla każdego człowieka. Najczęściej jest reakcją na bieżące wydarzenia i nie jest związany z żadną chorobą. Smutek będący chorobowym obniżeniem nastroju charakteryzuje między innym długotrwałość, współwystępowanie z innymi objawami, myśli rezygnacyjne lub nawet samobójcze, anhedonia (niemożność odczuwania radości), nieproporcjonalność i „nieadekwatność” do sytuacji – smutek taki nie jest wywołany czynnikiem zewnętrznym.

Do kogo skierowana?

Terapia depresji obejmuje głównie działania farmakologiczne oraz psychoterapeutyczne, rzadziej konieczne są dodatkowe zabiegi medyczne. W przypadku odpowiedniego doboru i stosowania leków przeciwdepresyjnych poprawa następuje już po 2-6 tygodniach. Działania terapeutyczne zawsze są dobierane indywidualnie w zależności od nasilenia objawów, epizodu choroby (pierwszy/kolejny), wystąpienia lekooporności. Wszystkim pacjentom zaleca się natomiast skorzystanie z opieki psychoterapeutycznej ukierunkowanej na redukcję negatywnych przekonań, wzmacnianie samooceny, zwiększenie wglądu i naukę rozpoznawania i radzenia sobie z objawami nawrotu choroby. Działania psychoterapeutyczne obejmują również rodziny i bliskich osób chorych (między innymi grupy wsparcia, grupy samopomocowe).

Co zyskam?

W procesie leczenia pacjent w pierwszej kolejności zyskuje kompleksową opiekę zarówno lekarza psychiatry jak i zaufanego psychoterapeuty. Podstawowym celem jest zmniejszenie objawów depresji, które pozwoli na powrót do względnie normalnego funkcjonowania oraz umożliwi podjęcie pracy psychologicznej, psychoterapeutycznej. Kluczowym elementem procesu leczenia jest też psychoedukacja – pacjent dowiaduje się więcej na temat własnej choroby i jej mechanizmów, rozumie, jak i dlaczego powinien ściśle stosować się do zaleceń lekarskich (głównie dotyczących przyjmowania leków – wiele nawrotów choroby jest spowodowanych po prostu… samodzielnym odstawieniem leków przez pacjenta). W dalszej kolejności pacjent dowiaduje się, jak radzić sobie z ewentualnymi nawrotami choroby ale również uczy się funkcjonowania w nowej rzeczywistości – na tym etapie wzmacniane jest przez psychoterapeutę poczucie własnej wartości i tożsamości chorego, pracuje się nad relacjami z rodziną i bliskimi, nad powrotem do codziennych obowiązków, pracy i innych aktywności. Ze strony personelu medycznego i psychoterapeutycznego pacjent w tym czasie otrzymać powinien dużą ilość zrozumienia, akceptacji i empatii pomocnych w procesie adaptacji do nowej sytuacji życiowej.

Czas trwania?

W zależności od ilości i efektywności działań podejmowanych w ramach terapii depresji może ona trwać od kilku tygodni do nawet wielu lat. Każdy człowiek jest inny i w różnym stopniu będzie potrzebował różnorodnych form farmakoterapii i różnej długości psychoterapii. Przy tej ostatniej największa skuteczność łączy się najczęściej z psychoterapią w nurcie poznawczym i poznawczo-behawioralnym. W ciągu kilkunastu spotkań pacjent wraz ze swoim psychoterapeutą ćwiczą rozpoznawanie destrukcyjnych myśli i zachowań, uczą się zastępować je bardziej adaptacyjnymi formami. Leczenie farmakologiczne trwa zwykle dłużej niż kilka tygodni i musi być dokładnie omówione z lekarzem prowadzącym aby uniknąć przedwczesnego odstawiania leków i związanego z nim ryzyka nawrotu choroby.

Gdzie nas znajdziesz?

Psychoterapeuta Psycholog Psychiatra