Masturbacja dzieci – kiedy reagować?

Dlaczego tak ważne jest to, co zrobią i jak zachowają się dorośli względem dziecka po zaobserwowaniu aktywności związanych z masturbacją?

Dlatego, że może mieć to duże znaczenie w rozwoju psychoseksualnym.

Reagujemy w sytuacjach, gdy czynności mogą prowadzić do uszkodzenia ciała, głównie chodzi o eksperymentowanie, np. sprawdzanie czy dany przedmiot zmieści się do odbytu lub pochwy. Przeprowadzamy NA SPOKOJNIE rozmowę dotyczącą bezpieczeństwa. Przedstawiamy maluchowi jakie zachowania są bezpieczne, a jakie mogą spowodować krzywdę. Gdy dla dziecka jest to jedyny sposób na radzenie sobie z napięciem, wtedy nie rozmawiamy o masturbacji, ale wyposażamy dziecko w inne, nowe umiejętności radzenia sobie z emocjami, konfliktami, stresem, itp. To jest też sygnał, kiedy należy otoczyć troską i wsparciem dziecko. Uporczywe drapanie się, wiercenie może świadczyć o infekcji, warto wtedy o konsultację z lekarzem, co nie oznacza, że dziecko przestanie się dotykać w miejscach intymnych. Jeśli zaobserwujemy, iż masturbacja pojawia się gdy dziecko się nudzi, to należy pomyśleć o zagospodarowaniu czasu wolnego.

Działamy w sytuacjach, gdy dziecko nie jest w stanie wykonywać codziennych zadań, aktywności, zabaw lub nasila się w sposób uporczywy i nie mija wraz z kolejnym etapem rozwoju dziecka. Dorośli powinni zareagować w momencie, gdy występują zachowania seksualne między dziećmi, które dzieli duża różnica wieku. Jeśli zachowanie dziecka wpływa negatywnie na rówieśników, tzn. występuje u nich lęk czy strach, należy to przerwać jak najszybciej. Podobnie jest w przypadku zachowań seksualnych przy których występuje agresja względem siebie czy innych.

W każdym innym przypadku, gdy dziecko się masturbuje, dorosły nie powinien reagować. Należy należy się powstrzymać od karania, zawstydzania, ośmieszania, ponieważ w wyniku takich reakcji może dojść do powstania nieprawidłowości w obrębie własnych potrzeb – w tym seksualnych, przekonań na ich temat, deprecjonowania ich, braku dbałości o nie.

Reakcja na fakt masturbacji naszego dziecka powinna być przede wszystkim wyważona i przemyślana. Nie poddawajmy się emocjom. Jeżeli uznajemy, że sami nie jesteśmy w stanie poradzić sobie z rozmową z dzieckiem w tym aspekcie, zgłośmy się do psychologa dzieci. Im szybciej zaczniemy działać, tym lepiej. Niekiedy kilka konsultacji rodzica z psychologiem wystarczy do tego, byśmy nabyli narzędzia potrzebne do przeprowadzenia rozmowy z dzieckiem. Psycholog dzieci może nas wesprzeć w trakcie takiej rozmowy. Warto także, by przeprowadził konsultację z samym dzieckiem.

Pamiętajmy – jako rodzice nie jesteśmy pozostawieni sami sobie. Wystarczy nie bać się prosić o pomoc doświadczonych Specjalistów.