Depresja poporodowa mężczyzn – jak pomóc młodemu tacie?

Depresja poporodowa mężczyzn to temat bardzo odległy społeczeństwu. Wiele osób zapytanych o depresję poporodową z góry kojarzy ją z chorobą młodych matek. Niestety nasza świadomość na temat tego zjawiska jest nadal niewielka. Depresja okołoporodowa i poporodowa to choroba, której doświadczają także świeżo upieczeni ojcowie. O źródłach, statystykach i objawach pisaliśmy w jednym z poprzednich artykułów. Skupmy się zatem na tym, jak pomóc młodemu tacie – nie mając tu na myśli wieku ojca, a etap jego rodzicielstwa, ponieważ depresja poporodowa mężczyzn i kobiet rozpoczyna się zazwyczaj niedługo po narodzinach dziecka lub już w czasie ciąży kobiety.

1. Miej świadomość

Już sama świadomość tego, że depresja poporodowa u ojców ma miejsce, to bardzo dużo. Społecznie nie dajemy przyzwolenia mężczyznom na „bycie słabszym”. To mężczyzna zawsze ma być tym, który stawia czoła nowej rzeczywistości, wspiera partnerkę niezależnie od okoliczności i jest opanowanym, odpowiedzialnym ojcem. Jeżeli którekolwiek z tych oczekiwań nie zostanie spełnione, postrzegamy młodego ojca jako tego, który nie odnajduje się w nowej roli. Natomiast On ma prawo się nie odnajdywać! Mężczyźni tak jak kobiety przejawiają uczucia, emocje. Każdy z nich ma swoją wrażliwość, potrzeby oraz granice wytrzymałości w nowych dla nich sytuacjach życiowych. To, że boją się kąpać małe dziecko, czy potrzebują chwili samotności poza domem nie świadczy o tym, że są złymi ojcami i nie wywiązują się ze swoich obowiązków. To oznacza tylko tyle, że naprawdę boją się kąpać maleńkie dziecko oraz, że potrzebują chwili odpoczynku. Jako rodzina bądźmy wyrozumiali dla ojców wchodzących w nową rolę życiową. Oni także mają prawo do spełniania swoich potrzeb i stawiania granic.

2. Daj przestrzeń

Jeżeli widzimy, że świeżo upieczony tata potrzebuje czasu, dajmy mu go. Szczególnie wtedy, kiedy przejawia on zachowania depresyjne. Warto okazać mu wsparcie oraz podarować przestrzeń na zadbanie o swoje potrzeby. Zarówno w przypadku ojca, jak i matki – jeżeli rodzic nie zajmie się sobą, prawdopodobnie jego opieka nad dzieckiem nie będzie stuprocentowa. To dlatego warto dawać sobie po prostu czas, wzajemną opiekę, zrozumienie i akceptację. Charakterystycznym objawem dla depresji poporodowej mężczyzn jest ucieczka przed obowiązkami, odsunięcie się od rodziny, używki. Pytanie więc: gdzie istnieje granica dawania przestrzeni? Warto się temu przyglądać. Jeżeli zauważamy, że wyjścia z kolegami pogłębiają chorobę zamiast wspierać tatę w spędzaniu wolnego czasu, trzymajmy rękę na pulsie. Na bieżąco rozmawiajmy. Umawiajmy się na kompromisy.

3. Rozmawiaj

Rozmowa – to wszystko! Nie jest wszystkim, co mogłoby pokonać chorobę, ale jest wszystkim, co pomoże zrozumieć siebie nawzajem. Bardzo ważne jest to, by w codziennym życiu rodzice nie odsuwali się od siebie. Muszą współpracować i komunikować się. Rozmawiajmy o tym co myślimy, czujemy, przeżywamy wewnątrz. Nie bójmy się mówić o tym, co nas gryzie i niepokoi. Rozmowa zawsze będzie kluczem do postawienia kroku naprzód. Cofamy się tylko wtedy, kiedy dialogu brakuje.

4. Zaangażuj rodzinę

Depresja poporodowa, jak większość chorób psychicznych, odbiera nam zdolność realnej oceny sytuacji. Świeżo upieczony tato bardzo często nową rzeczywistość postrzega jako przytłaczającą, inną, zmieniającą życie, niepewną. Dzieje się tak często wtedy, „odcinamy się” od życia przed narodzinami dziecka. Nie wychodźcie ze swoich ról, którymi są partnerzy, kochankowie, przyjaciele. Nie bądźcie tylko rodzicami. Znajdujcie czas dla siebie, angażując rodzinę w pomoc nad dziećmi. Rodzina może także wesprzeć tatę w obowiązkach, jeżeli jest taka potrzeba. Kiedy babcia zostanie z wnukiem, tata może pójść do pracy i dalej być pracownikiem. Kiedy ciocia przejmie bratanka, partnerzy mogą wyjść do kina jako para kochających się ludzi – nie tylko jako rodzice. Pilnujmy tego, by nie wypaść ze swych ról i nie bójmy się korzystać z pomocy bliskich.

5. Skonsultuj się z psychoterapeutą lub z psychiatrą

Każde objawy choroby psychicznej powinny zostać skonsultowane z psychoterapeutą lub psychiatrą. Ci dwaj Specjaliści zazwyczaj współpracują ze sobą i każdy będzie w stanie określić, jaka jest potrzeba, by wybrać się do tego drugiego. Zawsze polecamy jednak pierwszą wizytę u psychoterapeuty, który pomoże zrozumieć źródło problemu oraz na podstawie szczegółowego wywiadu postara się wywnioskować, czy farmakoterapia jest niezbędna. Pamiętajmy, że każda sytuacja jest inna i każdy Specjalista podchodzi indywidualnie do swojego Pacjenta. Nie zważając jednak na to – ZAWSZE powinniśmy się do niego wybrać, jeżeli niepokoi nas cokolwiek w aspekcie psychicznym naszego funkcjonowania.

Śledź nas na Facebooku i na Instagramie!